ЊУПОРТ ЊУС - Ветерот може да даде одговори за ограничување на јагленовата прашина што се испушта во воздухот во Југоисточната заедница.

Додека ветрот понекогаш ја носи прашината од крајбрежните терминали за јаглен на Њупорт Њуз преку Меѓудржавен 664 во Југоисточната заедница, градот и Dominion Terminal Associates се во првите фази на разгледување дали изградбата на ветерна ограда на имотот ќе биде остварливо решение.

Дејли прес го истакна проблемот со јагленовата прашина во напис од 17 јули, земајќи сеопфатен поглед на проблемот и неговите решенија.Прашината што ја испушта терминалот за јаглен е далеку под државните стандарди за квалитет на воздухот, покажуваат тестирањата на воздухот, но и покрај добрите резултати од тестот, жителите во Југоисточната заедница сè уште се жалат дека прашината е непријатна и изразуваат загриженост поради тоа што предизвикува здравствени проблеми.

Весли Сајмон-Парсонс, граѓански и еколошки надзорник во Dominion Terminal Associates, во петокот рече дека компанијата ги разгледала оградите од ветер пред неколку години, но сега е подготвена повторно да ги испита за да види дали технологијата е подобрена.

„Ќе фрлиме втор поглед на тоа“, рече Сајмон-Парсонс.

Тоа беше добра вест за градоначалникот на Њупорт Њуз, Мекинли Прајс, кој се залагаше за намалување на јагленовата прашина што излегува од купиштата јаглен.

Прајс рече дека ако може да се утврди дека оградата од ветер значително ќе ја намали прашината, градот „дефинитивно“ ќе размисли да помогне да плати за оградата.Екстремно груби проценки за оградата од ветер би биле околу 3 до 8 милиони долари, според претседателот на компанија која гради ткаенини огради од ветер.

„Градот и заедницата би ценеле сè и се што може да се направи за да се намали количината на честички во воздухот“, рече Прајс.

Градоначалникот, исто така, рече дека верува оти намалувањето на прашината ќе ги подобри шансите за развој во Југоисточната заедница.

Подобрена технологија

Сајмон-Парсонс рече дека кога компанијата ги разгледала оградите од ветер пред неколку години, оградата требало да биде висока 200 стапки и „да ја опфати целата локација“, што би ја направило премногу скапо.

Но, Мајк Робинсон, претседател на WeatherSolve, компанија со седиште во Британска Колумбија, Канада, рече дека технологијата е подобрена во последниве години, како и разбирањето на шемите на ветерот.

Робинсон рече дека тоа резултирало со тоа што е помалку неопходно да се изградат високи огради од ветер, бидејќи оградите сега не се толку високи, но сепак постигнуваат слично намалување на прашината.

WeatherSolve дизајнира ткаенини за ветерни огради за локации низ целиот свет.

„Висината стана многу податлива“, рече Робинсон, објаснувајќи дека сега обично компанијата ќе изгради една ограда против ветер и една против ветер.

Сајмон-Парсонс рече дека купиштата јаглен можат да достигнат висина од 80 стапки, но некои се ниски и до 10 стапки.Тој рече дека повисоките купишта обично достигнуваат 80 стапки еднаш на секои неколку месеци, а потоа брзо се намалуваат во висината додека јагленот се извезува.

Робинсон рече дека оградата не мора да биде изградена за највисокиот куп, па дури и да беше, подобрувањата во технологијата би значеле дека оградата сега ќе биде изградена на 120 стапки, наместо на 200 стапки.Но, Робинсон рече дека би можело да има смисла да се изгради ограда за висината на повеќето купови наместо за највисокиот куп, можеби во висок опсег од 70 до 80 стапки, и да се користат други методи за контрола на прашината во периоди кога купиштата се повисоки.

Ако градот и компанијата тргнат напред, рече Робинсон, тие ќе направат компјутерско моделирање за да одредат како најдобро да се дизајнира оградата.

Ламбертовата точка

Прајс рече дека често се прашувал зошто на пристаништето за јаглен во Норфолк, јагленот се депонира директно на бродовите и бродовите во Ламбертс Поинт, наместо да се складира во купишта јаглен како што е во Њупорт Њуз.

Робин Чепмен, портпарол на Норфолк Саутерн, кој го поседува терминалот за јаглен и возовите што го носат јагленот во Норфолк, рече дека тие поседуваат 225 милји пруга на 400 хектари, а поголемиот дел, ако не и целата пруга била поставена во почетокот. 1960-тите.Да се ​​изгради една милја патека денес ќе чини околу 1 милион долари, рече Чепмен.

Norfolk Southern и Dominion Terminal извезуваат слична количина јаглен.

Во меѓувреме, Сајмон-Парсонс рече дека има околу 10 милји патека на Dominion Terminal, поголемата од двете компании на терминалот за јаглен во Њупорт Њуз.Киндер Морган работи и во Њупорт Њуз.

Изградбата на железнички пруги за да се имитира системот на Норфолк Саутерн би чинела повеќе од 200 милиони долари, а тоа нема да го земе предвид имотот на Киндер Морган.И Чепмен рече дека многу повеќе компоненти покрај новата патека ќе треба да се конструираат за да одговараат на системот на Норфолк Саутерн.Така, трошоците за елиминирање на купиштата јаглен и сè уште функционирање на терминал за јаглен би биле далеку над 200 милиони долари.

„Да вложат капитални инвестиции би било астрономско за нив“, рече Чепмен.

Чепмен рече дека тие немаат поплаки за јагленова прашина околу 15 години.Возовите се прскаат со хемикалии кога ги напуштаат рудниците за јаглен, со што се минимизира и прашината на патот.

Сајмон-Парсонс рече дека верува дека некои од автомобилите се испрскани со хемикалии, но не сите, бидејќи тие се движат од Кентаки и Западна Вирџинија до Њупорт Њуз.

Некои жители на Њупорт Њуз се пожалија на прашината што се издува од вагоните додека тие застануваат на шините на патот кон брегот на Њупорт Њуз.